Co to jest PTSD i na kogo może mieć wpływ?

Ostrzeżenie dotyczące treści / wyzwalacza:Pamiętaj, że poniższy artykuł może zawierać tematy związane z traumą, takie jak napaść na tle seksualnym i przemoc, które mogą potencjalnie wywołać uraz.

W przeciwieństwie do wielu chorób psychicznych, PTSD lub zespół stresu pourazowego to stan, który się rozwija lub nabywa. To nie jest choroba, z którą ktoś się rodzi. American Journal of Psychiatry opisuje przyczynę PTSD w wyniku„… Doświadczenie lub świadek zdarzenia stresogennego obejmującego śmierć, poważneobrażenialub takie zagrożenie dla siebie lub innych w sytuacji, w której jednostka odczuwa silny strach, przerażenie lub bezsilność ”.

Źródło: commons.wikimedia.org

Na przykład bycie ofiarą wykorzystywania seksualnego, walka na wojnie, bycie świadkiem lub ofiarą przerażającej zbrodni to tylko kilka sytuacji, które mogą prowadzić do PTSD. Według PTSD United, około 8% populacji USA (co daje prawie 25 milionów ludzi) cierpi na PTSD.

Chociaż można się spodziewać, że po przeżyciu traumatycznego doświadczenia normalne są problemy ze snem, niepokój, smutek, strach lub wspomnienie, w większości przypadków te lęki i uczucia zanikają z czasem. Jednak u osób cierpiących na PTSD uczucia utrzymują się miesiącami i latami, czasem pogarszając się, aw niektórych przypadkach nigdy nie ustępując.

PTSD było formalnie znane jako „szok pocisku” lub „zmęczenie podczas walki” i wiadomo, że dotyka tylko weteranów wojennych. Z biegiem czasu lekarze zdali sobie sprawę, że stan ten może dotknąć każdego w dowolnym momencie, niezależnie od tego, czy jest to mężczyźni, kobiety czy dzieci. Niektóre grupy są jednak bardziej podatne na rozwój choroby niż inne, takie jak:

• Dzieci przebywające w pieczy zastępczej;
• Ofiary przemocy i znęcania się w rodzinie;
• Ludzie w wojsku;
• Uchodźcy.

Ważne jest, aby pamiętać, że nie każdy, kto doświadczył traumatycznego wydarzenia, będzie cierpieć na PTSD, ale jest taka możliwość. Nie są dostępne żadne konkretne informacje naukowe na temat tego, dlaczego niektórzy ludzie rozwijają PTSD, a inni nie, ale pewne czynniki mogą narazić ludzi na większe ryzyko, takie jak:

• Długość i rodzaj traumy, jakiej doznała osoba;
• Poprzednia historia traumatycznych wydarzeń i doświadczeń;
• Wsparcie w trakcie i po zakończeniu doświadczenia;
• Wybór zawodu - na przykład policjanci, personel wojskowy, ratownicy, strażacy itp. Są bardziej narażeni na PTSD niż ktoś, kto jest artystą lub tancerzem.
• Indywidualna osobowość i sposób radzenia sobie z doświadczeniem;
• Genetyka - istnieją dowody na to, że niektórzy ludzie są genetycznie bardziej predysponowani do rozwoju PTSD, na przykład członkowie rodziny cierpiący na zaburzenia psychiczne lub depresję.

Badania pokazują również, że kobiety są dwukrotnie bardziej narażone na rozwój zespołu stresu pourazowego, ponieważ kobiety są bardziej narażone na napaść na tle seksualnym, gwałt i przemoc oraz ponieważ kobiety z natury mają skłonność do obwiniania siebie, gdy dzieje się coś złego.

W przypadku mężczyzn bojownicy wojskowi są narażeni na wysokie ryzyko PTSD z powodu wszystkiego, co widzą i przez co cierpią podczas walki.

18 czyli numerologia

Pomimo tych statystyk, najważniejsze jest to, że każdy może stać się ofiarą traumy i każdy może rozwinąć objawy PTSD.

JAKIE SĄ OBJAWY PTSD?

PTSD zaczyna się w mózgu. Kiedy ktoś czuje się zagrożony lub przechodzi przez przerażające doświadczenie, mózg reaguje, uwalniając hormony stresu, dając mu zastrzyk adrenaliny i instynktownie zachęcając osobę do walki lub ucieczki.

W przypadku PTSD mózg nadal wierzy, że niebezpieczeństwo jest nieuchronne, mimo że zagrożenie już nie istnieje. To z kolei oznacza, że ​​hormony stresu są nadal uwalniane, wyzwalając objawy PTSD. U osób z PTSD bardziej aktywne jest ciało migdałowate (część mózgu, która kontroluje strach i emocje). Z biegiem czasu hipokamp (część mózgu kontrolująca wspomnienia) zmniejsza się. Konieczne jest poszukiwanie leczenia PTSD od samego początku.

Objawy PTSD mogą pojawić się już miesiąc po traumatycznym wydarzeniu lub mogą trwać nawet kilka lat. Objawy utrzymują się przez około miesiąc i mogą zmieniać się w czasie, czasami ulegając poprawie, czasami pogarszając się i mogą być wyzwalane przez najmniejsze, najbardziej nieistotne rzeczy.

Chociaż objawy PTSD różnią się w zależności od osoby, niektóre typowe objawy doświadczane przez osoby cierpiące na PTSD są następujące:

• Żywe retrospekcje do traumatycznego wydarzenia, poczucie ulgi w wydarzeniu;
• Koszmary i nieprzyjemne wspomnienia;
• Uczucie niepokoju i nerwowości, łatwe zaskoczenie;
• Depresja;
• Strach.

Objawy PTSD u dzieci są bardzo podobne do objawów opisanych powyżej. Ponadto mogą czuć się zepsute, mieć problemy ze snem, mieć problemy z koncentracją w szkole i źle radzić sobie. Mogą stracić zainteresowanie rzeczami, które wcześniej sprawiały im radość. To również normalne, że dzieci odgrywają to, co im się przydarzyło podczas zabawy, lub rysują rysunki opisujące traumę, której doznały.

Źródło: rawpixel.com

Mężczyźni i kobiety traktują objawy PTSD nieco inaczej. U kobiet objawy PTSD objawiają się, powodując, że czują się wrażliwe, niespokojne i nerwowe. Kobiety często mają problemy z wyrażaniem swoich uczuć i emocji i stają się wycofane społecznie, milczące i przygnębione. Kobiety unikają także wyzwalaczy lub czegokolwiek, co przypomina im o traumie, której doświadczyła. Podczas cyklu miesiączkowego kobiety objawy PTSD były znacznie bardziej nasilone.

Objawy PTSD u mężczyzn są złe i agresywne. Są bardziej podatni na gwałtowne wybuchy i nastroje i są bardziej narażeni na problem nadużywania substancji. Kobiety mogą również uzależnić się od narkotyków i alkoholu, ale odsetek ten jest wyższy u mężczyzn.

Obie płcie są narażone na dodatkowe skutki fizyczne, takie jak problemy z sercem, zaburzenia lękowe i trawienne oraz depresja.

CZYM JEST ZŁOŻONY PTSD I JAKIE SĄ OBJAWY?

Kiedy PTSD jest wynikiem systematycznej lub chronicznej ekspozycji na traumatyczne wydarzenia i doświadczenia przez długi okres czasu, w przeciwieństwie do pojedynczego zdarzenia w czasie, nazywa się to złożonym zespołem stresu pourazowego.

co znaczy 327?

Przykład:

• Ofiary przemocy domowej;
• Ofiary handlu ludźmi lub krzywdzenia dzieci;
• Prostytutki;
• Jeńcy wojenni lub jeńcy w obozach koncentracyjnych;
• Uchodźcy z krajów rozdartych wojną.

Objawy C-PTSD różnią się od objawów PTSD i mogą obejmować:

• Regulacja emocjonalna: masz trudności z komunikowaniem życzeń lub wyrażaniem emocji, doświadczasz depresji, myśli o okaleczeniu i samobójstwie;
• Odłączenie: amnezja, poczucie oderwania się od doświadczenia, poczucie, że przydarzyło się to komuś innemu;
• Samoświadomość: poczucie wstydu, poczucia winy lub nienawiści do samego siebie;
• Kontrola behawioralna: eksplozja złości, przejawiająca agresję;
• Przywiązanie: brak zaufania do innych, izolacja.

Osoby cierpiące na złożone PTSD są bardziej narażone na wielokrotne prześladowania i zazwyczaj wykazują znaczne zaburzenia osobowości. Ponieważ tradycyjna diagnoza PTSD nie obejmuje tych dodatkowych objawów, Złożony PTSD można pomylić z innymi zaburzeniami, takimi jak zaburzenie osobowości typu borderline lub masochistic.

Zachęcamy specjalistów zajmujących się zdrowiem psychicznym do dokładniejszego zbadania podczas oceny, aby ustalić, czy pacjent ma PTSD lub C-PTSD, a co najważniejsze, aby nigdy nie obwiniać pacjentów o cokolwiek. Z kolei pacjentów zachęca się do otwartego i szczerego mówienia o swoich trudnościach.

Leczenie C-PTSD jest bardzo podobne do leczenia PTSD, z jednym kluczowym wyróżnieniem. Terapia i poradnictwo w przypadku C-PTSD często koncentrują się na wzmocnieniu ofiary i przywróceniu jej kontroli nad własnym życiem lub uwolnieniu emocjonalnie z pułapki.

JAK ZDIAGNOZUJE SIĘ PTSD?

PTSD nie zawsze jest diagnozowane lub rozpoznawane od razu. Po przeżywaniu traumatycznego wydarzenia większość ludzi uważa, że ​​to normalne, że czują się trochę nieswojo. Zwykle czekają, aż smutne uczucia odejdą i życie wróci do normy. Czasami potrzeba czasu, aby ustalić związek między tym, co wydarzyło się sześć miesięcy temu, a tym, co czują teraz.

Ale kiedy uczucia się utrzymują i utrzymują, ludzie porozmawiają o tym ze swoim lekarzem, który najpierw przeprowadzi fizyczną ocenę, aby wykluczyć inne przyczyny lub schorzenia. Następnie przeprowadzą ocenę psychologiczną i postawią diagnozę na podstawie kryteriów określonych w Podręczniku diagnostyczno-statystycznym zaburzeń psychicznych (DSM-5).

Możliwe jest również wykonanie autotestu poprzez wypełnienie kwestionariusza zgłaszanego przez siebie (PTSD Symptom Scale). Kwestionariusz zawiera 17 pozycji, a wynik 13 lub wyższy oznacza, że ​​istnieje większe niż prawdopodobieństwo wystąpienia PTSD.

LECZENIE:

Źródło: pixabay.com

Chociaż nie ma prawdziwego sposobu na wyleczenie PTSD, można go bardzo skutecznie leczyć i leczyć za pomocą połączenia leków i terapii, takiej jak terapia poznawczo-behawioralna. Lekarz może przepisać leki przeciwdepresyjne i zasugerować konsultację osobiście lub online.

Zwykle zaleca się lekarstwa na krótki okres czasu, aby przywrócić osobę na nogi, większy nacisk kładzie się na terapię. Jednak w poważnych przypadkach, takich jak depresja, leki są stosowane przez dłuższy czas. Czasami objawy ustępują na zawsze, podczas gdy w innych przypadkach objawy znacznie ustępują.

411 czyli miłość

Podczas gdy PTSD jest bardzo wyniszczającą chorobą i może wpływać na każdy aspekt czyjegoś życia, zawodowo, osobiście, społecznie, przy odpowiednim leczeniu i pomocy, jest to zaburzenie, które można kontrolować, a osoba dotknięta chorobą może prowadzić bardzo udany, satysfakcjonujący życie.

Terapia grupowa i grupy wsparcia są bardzo korzystne, szczególnie dla małych dzieci lub nastolatków, którzy próbują zrozumieć, co się z nimi dzieje. Pomaga im również uświadomić sobie, że nie są sami w radzeniu sobie z PTSD.

Jeśli doświadczyłeś traumatycznego wydarzenia i cierpisz na którykolwiek z objawów wymienionych powyżej, przejrzyj Listę kontrolną PTSD i umów się na wizytę u lekarza rodzinnego lub pracownika służby zdrowia tak szybko, jak to możliwe. Przekaż im swoje uczucia i uzyskaj pomoc, której potrzebujesz, aby wrócić na właściwe tory.

Jeśli masz myśli samobójcze lub obawiasz się, że możesz chcieć zrobić sobie krzywdę, skontaktuj się z przyjacielem, członkiem rodziny i wyjaśnij, co czujesz. Możesz również skontaktować się z lokalnymi władzami lub od razu udać się do szpitala.

Pomoc jest zawsze dostępna, gdy jej potrzebujesz.

Podziel Się Z Przyjaciółmi: