Jeśli wiesz, jak się czuję, dlaczego chcesz to powiedzieć - wyjaśnienie

Wyrażenie „Jeśli wiesz, jak się czuję, dlaczego tak mówisz?” został ostatnio spopularyzowany w mediach przez różne reality show, w tym wypowiedzi celebrytów, takich jak Kim Kardashian.

Źródło: rawpixel.com

Być może słyszałeś, jak przyjaciel lub członek rodziny powtarzał to wyrażenie. Innymi słowy, oznacza to: „Jeśli mnie kochasz i wiesz, że nie podoba mi się, kiedy to robisz, dlaczego w ogóle to robisz?”. Czy empatia i wrażliwość dla drugiego partnera nie wystarczą, aby zapobiec obraźliwemu zachowaniu?

Odpowiedź na to pytanie jest taka, że ​​zależy to od motywacji przestępcy. Teraz motywacje nie zawsze są oczywiste, nawet jeśli się tak wydają. Kiedy pary się kłócą, łatwo jest dać się wciągnąć w emocje. Łatwo jest użyć tonu, który jest obraźliwy, a nawet mówić agresywnie, jeśli czujesz się osaczony.

Jednak to nie to samo, co faktyczna decyzja, że ​​chcesz kogoś skrzywdzić. W takim przypadku ty (lub twój partner) podejmiesz celowe działanie, aby spowodować uraz emocjonalny. To nie to samo, co uzależniające zachowanie, które nieumyślnie rani twojego partnera. Na przykład w przypadku alkoholika (który jest „podłym pijakiem”) to nałóg i brak mechanizmu radzenia sobie są przyczyną krzywdzącego zachowania. Nie zamierzasz skrzywdzić swojego partnera, ale destrukcyjny nawyk radzenia sobie jest zbyt silny, aby go zerwać bez profesjonalnej pomocy.

Wzajemna zależność

Celowe działanie i chęć zranienia ukochanej osoby na trzeźwo to coś zupełnie innego. W Psychology Today dr Aaron Ben-Zeév stwierdza, że ​​w ankietach większość par ujawnia, że ​​błoga miłość nie istnieje, ale „namiętna miłość jest słodko-gorzka”. Ludzie, którzy byli mniej defensywni, również mieli więcej doświadczeń miłości niż ci, którzy byli wysoce defensywni. Można by zatem rozumować, że „kochać” to narażać siebie na niebezpieczeństwo poza tym, co jest wygodne.

Inna teoria głosi, że chęć zranienia wynika z niezrównoważonej „wzajemnej zależności”. Jeden lub oboje partnerzy mogą czuć, że ich wzajemna zależność jest „zbyt duża lub zbyt mała”. Jeśli jeden z partnerów czuje, że drugi nie jest od niego tak bardzo zależny lub w gruncie rzeczy „wystarczająco go kochaj”, może powiedzieć lub zrobić coś bolesnego w ostateczności, aby zwrócić na siebie uwagę.

Artykuł mówi dalej, że w badaniu napadów gniewu najczęstszą motywacją było „wyrażenie autorytetu lub niezależności”. Zdolność osoby do bycia wolnym lub bycia głową związku jest bezpośrednio związana z obrazem siebie. Szkodliwy czyn jest dokonywany w nadziei na zmianę dynamiki relacji, aby uszczęśliwić nieproporcjonalnego partnera.

Podczas gdy niektóre z tych agresywnych działań i stwierdzeń mogą być skrajne (obelgi słowne, oszukiwanie itp.), Inne mogą być relatywnie niewielkimi nastrojami lub biernym agresywnym „wstrzymywaniem się”. Można nawet powiedzieć, że w takich przypadkach bezpieczeństwo, które znajdujemy w miłości, wiąże się również ze strachem przed utratą tego bezpiecznego miejsca. Kochasz tę osobę, ale tak bardzo boisz się zranienia lub porzucenia, że ​​robisz różne rzeczy, aby ją ukarać.

Jest to często obserwowane w relacji rodzic-dziecko, ale mniej oczywiste w małżeństwie.

Poza zaburzeniami empatii i osobowości

Dwie różne perspektywy mogą zazwyczaj wyjaśnić, dlaczego jeden z partnerów boli i kocha. Ale w przypadku partnera z poważnym zaburzeniem osobowości motywacja jest zupełnie inna. Według dr Josepha M. Carvera, niektórzy ludzie żyjący z zaburzeniami osobowości są manipulatywni, obraźliwi, kontrolujący i wyzyskujący w swoim sposobie postępowania z ludźmi. Ich partner może być dla kogoś kolejnym elementem gry, zwłaszcza w klastrze B osobowości - narcystycznych, antyspołecznych, histrionicznych lub z pogranicza.

Źródło: en.wikipedia.org

Motywacją narcyza lub borderline może być całkowita kontrola nad współmałżonkiem. Technika gaslightingu i pasywno-agresywne zachowanie jest tak samo powszechne jak słowne znęcanie się i kłamstwo. Osobowości antyspołeczne (socjopatia z narcyzmem) mogą być o krok jeszcze bardziej niebezpieczne. Osobowości APDnie mają empatii, i często manipulują innymi ludźmi (w tym ich małżonkami), aby służyli im w nierównych związkach. Mogą nawet odrzucić niewinnego partnera, jeśli i kiedy zaczną się bronić. W przypadku narcyzmu dominujący partner może po prostu z czasem znudzić się współmałżonkiem.

Brak empatii lub brak empatii dla współmałżonka byłby niezrównoważonym związkiem. Według tego samego artykułu dr Carvera, 10-15 procent populacji to klaster B, co jest zaskakująco wysokim wynikiem. To, czy jest to zjawisko społeczne, czy też istnieje jakiś element genetyczny, jest przedmiotem debaty. Ale rozpoznanie objawów (u potencjalnych partnerów, a nawet wśród przyjaciół i członków rodziny) byłoby konieczne dla własnego przetrwania.

Rozpoznanie objawów nie oznacza, że ​​musisz przestać kochać tego członka rodziny lub przyjaciela, ale oznacza, że ​​byłbyś ostrożny, jeśli chodzi o inwestowanie zbyt dużo emocjonalnie w jego życie, zwłaszcza jeśli często wykorzystują twoją hojność. Klaster B jest czasami nawet określany jako „niszczyciel relacji”, co silnie wskazuje, że podświadomie próbują zniszczyć swoje związki, woląc samolubne gratyfikacje niż zaufanie do przyjaciół lub członków rodziny.

Z drugiej strony, niektóre zaburzenia osobowości (i szkody wyrządzone w związkach) wynikają bezpośrednio ze strachu (unikający, zależny, obsesyjno-kompulsywny) i są to zaburzenia z grupy C. ale sugeruj, że masz trudności ze zrozumieniem niezwykłej perspektywy jednego z partnerów.

Lekarstwo na „Jeśli wiesz, jak się czuję, dlaczego tak powiedziałeś?”

Teraz, gdy już wiemy, dlaczego odbywają się te rozmowy, czas omówić praktyczne rozwiązania radzenia sobie z tym obraźliwym zachowaniem. Dr Sue Johnson stwierdza, że ​​empatia jest normalnym ludzkim uczuciem i chcemy tworzyć więzi z innymi z samej natury. Następnie argumentuje, że jeśli zauważysz brak empatii u partnera (a tym samym chęć obrażenia cię lub wykorzystania), zadaj sobie pytanie, coblokowanie jego / jej zdolności dowczuwaj się w ciebie jak zwykle.

Źródło: rawpixel.com

Pisarz odpowiada, że ​​czasami jeden z partnerów jest tak pochłonięty swoim emocjonalnym zamętem (na przykład: `` Nie wydaje mi się, żeby była szczęśliwa bez względu na to, co robię ''), że nie mogąprzetwarzać to, czego chce od nich partner. Przesłanie może być bardzo dobrze przysłonięte złożonym argumentem dotyczącym emocji i percepcji.

Czasami rozwiązania są znacznie łatwiejsze, niż nam się wydaje. „Proszę, przestań to robić” i „Proszę, czy nie możesz tego zrobić, kiedy ja tu jestem?” negocjowałby oświadczenia, które są jasne i na temat. „Proszę, trzymaj mnie” i „Potrzebuję tylko kogoś do słuchania” byłyby wyraźnymi prośbami o wsparcie emocjonalne. Im prostsza wiadomość, tym lepiej.

Oczywiście negocjowanie z partnerem, który nie ma empatii z powodu antyspołecznego zaburzenia osobowości lub z powodu długotrwałej urazy w małżeństwie bez miłości, byłoby prawie niemożliwe. W takim przypadku cele musiałyby zostać zrestrukturyzowane. Dlaczego obaj partnerzy pozostają razem w pierwszej kolejności? Ze względów finansowych lub rodzinnych? Co można negocjować między dwoma partnerami zamiast tych nowych celów?

Mówiąc najprościej, jeśli wzajemna empatia jest całkowicie nieobecna, oprócz pragnienia tworzenia więzi należy odkryć nowe motywacje. Dzisiejsi ludzie z pewnością stali się bardzo kreatywni w nadziei spełnienia każdego pragnienia, stąd powstanie poliamorii lub związków, w których jedna osoba chce, aby więcej niż jeden partner spełniał różne potrzeby.

Jednak takie niekonwencjonalne rozwiązania nie zawsze leżą w najlepszym interesie człowieka. To, co działa dla niektórych, niekoniecznie działa dla CIEBIE. Zamiast szukać skrajnego rozwiązania, dlaczego nie przyjąć najpierw konserwatywnego podejścia? Szukaj porad dotyczących związków, jako osoba indywidualna lub jako para.

Źródło: rawpixel.com

Możesz nawet skorzystać z porady online i nie musisz być przywiązany do fizycznej lokalizacji lub nawet do jednego lekarza. Możesz porozmawiać z kilkoma wykwalifikowanymi i licencjonowanymi terapeutami lub możesz wybrać swój ulubiony i pracować z innymi harmonogramami. Podczas poradnictwa online możesz omówić wszystko, co przyjdzie Ci do głowy, niezależnie od tego, czy jest to pozorny brak empatii partnera, czy bardziej złożona dyskusja, taka jak wzajemna zależność. Możesz uzyskać rekomendacje od osoby, która zajmuje się problemem i wie, jak pomóc parom w znalezieniu praktycznych rozwiązań. Możesz nawet uzyskać wskazówki, jak postępować z kimś, kto ma zaburzenie osobowości, przez co jego zdolność do wyrażania miłości i normalnego radzenia sobie z konfliktem jest utrudniona.

Na BetterHelp.com możesz znaleźć terapeutę online w zaledwie kilka minut. Masz możliwość komunikowania się za pomocą bezosobowego tekstu lub bardziej osobistego czatu telefonicznego / wideo. Niektórzy klienci lubią „anonimowe” uczucie na czacie tekstowym, podczas gdy inni lubią osobiste połączenie spojrzenia doradcy w oczy. Cokolwiek zdecydujesz się zrobić, ważne jest, aby uzyskać opinię specjalisty w tej sprawie, zamiast być nieszczęśliwym lub szukać niekonwencjonalnego rozwiązania, które może tylko pogorszyć sytuację. Zapraszamy do wypróbowania witryny BetterHelp i zapoznania się z jej układem. Poszukiwanie pomocy może być pierwszym krokiem do pojednania.

Podziel Się Z Przyjaciółmi: