Czy jesteś kompulsywnym hazardzistą? Oto znaki

Dla wielu osób chodzenie do kasyn, obstawianie zakładów sportowych lub nocowanie w pokera to tylko okazjonalna forma rozrywki; jednak kiedy wymknie się spod kontroli, może przekształcić się w niekontrolowany popęd i stać się kompulsywnym hazardem. Uzależnienie od hazardu jest powszechnym, ale bardzo poważnym problemem, który może mieć wpływ na ludzi ze wszystkich środowisk, a w tym artykule opisano niektóre oznaki, że Ty lub ktoś, na kim Ci zależy, może mieć problem z hazardem.

Kompulsywny hazard, znany również jako problematyczny hazard lub uzależnienie od hazardu, to niezdolność do oparcia się pokusie hazardu, która może skutkować różnymi problemami, takimi jak finanse, relacje, a nawet problemy prawne. [1]

Jazda samochodem sen znaczenie

Niekontrolowany charakter problematycznego hazardu jest bardzo podobny do tego, co dzieje się, gdy ktoś jest uzależniony od narkotyków i alkoholu. W mózgu występują reakcje, które zachodzą, gdy dana osoba uprawia hazard, a także gdy jest od niego z dala. Kiedy ludzie uzależnieni od hazardu nie są w stanie uzyskać przypływu dopaminy z hazardu, może to wywołać objawy odstawienia. [2]

Z tego powodu kompulsywny hazard jest obecnie uważany za zaburzenie uzależniające przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne oraz w 5 wydaniu Diagnostic & Statistical Manual (DSM-5), podczas gdy wcześniej był on grupowany z zaburzeniami kontroli impulsów i uważany był za podobny do obsesyjnego. zaburzenie kompulsywne.

Uzależnienie od hazardu wiąże się z brakiem kontroli nad impulsami; jednakże powody takiego postępowania są inne niż w klasach zaburzeń kontroli impulsów oraz zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych i pokrewnych w DSM.

Po pierwsze, kompulsywny hazard jest bardziej podobny do uzależnień od substancji, ponieważ oba wyzwalają te same ścieżki nagrody i powodują zachcianki. [3] Z drugiej strony, w przypadku innych warunków, takich jak OCD, działania i zachowania są odpowiedzią na negatywne uczucia i emocje, takie jak strach i niepokój.

Niemniej jednak mogą istnieć pewne podobieństwa między schorzeniami psychicznymi, takimi jak ZOK i problematyczny hazard, a mianowicie w odniesieniu do zachowań kompulsywnych, ale ogólnie są to różne warunki. [1]

Uzależnienie od hazardu może się zdarzyć w każdym wieku, szczególnie w wieku dorosłym; jednak u mężczyzn problem z hazardem może rozpocząć się w okresie dojrzewania, a u kobiet często zaczyna się między 20 a 40 rokiem życia. [1] Może również występować w rodzinach, ale mogą również występować czynniki środowiskowe, które przyczyniają się do pojawienie się problematycznego hazardu, takiego jak stres. [3]

Niestety, wiele osób z kompulsywnymi nawykami hazardowymi zaprzecza, pomimo obserwowania różnych problemów wokół nich, a gdy będziesz czytać dalej, dowiesz się więcej o oznakach i objawach problemu z hazardem, abyś ty lub ktoś bliski mógł zacząć otrzymywać pomoc.

Diagnozowanie uzależnienia od hazardu: oznaki i objawy

Nawet jeśli Ty lub znasz kogoś, kto często uprawia hazard, nadal istnieją określone kryteria stosowane do diagnozowania osób z uzależnieniem od hazardu. Wskaźniki te opierają się na liście używanej w DSM-5 i co najmniej cztery z tych objawów muszą wystąpić w okresie 12 miesięcy:

1. Hazard za więcej pieniędzy, aby osiągnąć ten sam pożądany efekt

Wiele osób z problematycznymi nawykami hazardowymi odkrywa, że ​​stopniowo będą wydawać więcej pieniędzy, aby uzyskać ten sam efekt, jaki otrzymali, gdy zaczęli grać. Jest to podobne do budowania tolerancji na narkotyki i alkohol. W przypadku tych osób, gdy stawki są wyższe, podobnie jak reakcje w mózgu, i staje się to dla nich bardziej ekscytujące, co prowadzi do problemu z hazardem.

2. Niespokojny lub drażliwy podczas próby ograniczenia lub zaprzestania hazardu

Chociaż są ludzie, którzy zaprzeczają i nie są świadomi, że mają problem z hazardem, są inni, którzy zdają sobie sprawę z tego, że istnieje problem, ale kiedy próbują przestać, napotykają objawy odstawienia. Te objawy odstawienia mogą być potężne, podobnie jak w przypadku uzależnień od substancji, a oprócz uczucia niepokoju i rozdrażnienia, osoby uzależnione od hazardu mogą popadać w depresję i lęk, a nawet doświadczać fizycznych objawów związanych z tymi stanami. [2]

3. Wielokrotne nieudane próby zarządzania lub zaprzestania hazardu

Pozytywne skutki psychiczne, takie jak dreszczyk emocji i podekscytowanie, wraz z wycofaniem, mogą sprawić, że zarządzanie nawykami hazardowymi będzie bardzo trudne. Dlatego często ludzie podejmują wiele prób kontrolowania, ograniczania lub rzucania problematycznych zachowań związanych z hazardem. Brak sukcesu może zniechęcać ludzi i sprawiać, że czują, że utknęli ze swoim problemem z hazardem, co prowadzi do większego stresu.

4. Częste przemyślenia na temat hazardu

To typowe dla osób uzależnionych od hazardu, że skupiają się na tym, nawet jeśli tego nie robią. Mogą spróbować przypomnieć sobie przeszłe doświadczenia lub pomyśleć o swoich przyszłych wydarzeniach związanych z hazardem i tym, jak mogą zdobyć na to pieniądze. [3]

5. Hazard w stresie

Chociaż są ludzie, którzy szukają podniecenia, są też tacy, którzy uprawiają hazard, aby uśmierzyć swoje uczucia i wykorzystać je jako sposób na ucieczkę od innych problemów. [3] Dlatego uzależnieni często próbują używać hazardu jako sposobu na złagodzenie stresu, lęku, depresji i bezradności. Jednak, jak wspomniano wcześniej, wycofanie się z hazardu może również wywołać te uczucia, a hazard przyniesie ulgę, a to może spowodować nieskończony cykl między problematycznym hazardem a negatywnymi uczuciami i emocjami. Z tego powodu wiele osób uzależnionych od hazardu ma myśli samobójcze.

marzenie o autobusie

6. Próba „wyrównania rachunków”

Nawet ustalenie limitu strat lub passa przegranych nie wystarczy, aby skłonić kogoś do rzucenia palenia, a gdy ktoś z problemem hazardowym traci pieniądze, może istnieć tendencja do kontynuowania hazardu, aby odzyskać pieniądze. Jest to znane jako „pogoń za swoimi stratami” i zamiast wyrównywać rachunki, może pogorszyć sytuację i spowodować, że stracą więcej pieniędzy podczas uprawiania hazardu.

7. Kłamstwo w celu ukrycia hazardu

Osoby z problemowymi nawykami hazardowymi mogą próbować ukryć zakres swojego uzależnienia od hazardu przed przyjaciółmi, rodziną i innymi osobami. Przykładami mogą być kłamstwa dotyczące ich miejsca pobytu, płacenie wyłącznie gotówką, próba ukrycia wyciągów bankowych lub próba przejęcia całkowitej kontroli nad finansami rodziny. Mogą też wypowiadać popularne zwroty, takie jak „Mogę przestać w każdej chwili”, „nikogo to nie boli” lub „Nie mam problemu”.

mewa zwierzę duchowe

8. Ryzyko dla relacji i szans

Podobnie jak inne nałogi, uzależnienie od hazardu może być tragiczne i niszczyć życie. Zaabsorbowanie hazardem może spowodować, że ludzie stracą pracę, stracą wykształcenie z powodu braku funduszy lub słabych ocen, a także może wpłynąć na otaczających ich osoby, zwłaszcza członków najbliższej rodziny, których dobrobyt zależy od gracza.

9. Poleganie na innych, którzy pomogą rozwiązać problemy finansowe

Osoby z problemem hazardowym mogą próbować prosić przyjaciół, rodzinę i współpracowników, aby spróbowali uratować ich z trudnych sytuacji, w które wpakował ich nawyk, takich jak zmaganie się z terminowym opłaceniem rachunków lub próba zapobieżenia bankructwu. Niestety, w wielu przypadkach pożyczone pieniądze można po prostu ponownie przegrać. Niektóre inne zachowania, które mogą wykazywać osoby uzależnione, a które mogą należeć do tej kategorii, to kradzież ludzi i popełnianie innych przestępstw, aby zdobyć pieniądze na dalsze uzależnienie od hazardu.

Uzyskiwanie pomocy w przypadku uzależnienia od hazardu

Leczenie uzależnienia od hazardu może być trudne, podobnie jak w przypadku innych nałogów, ale można je pokonać przy odpowiednim wsparciu.

Zaczyna się od zidentyfikowania i zrozumienia, że ​​istnieje problem z Twoimi nawykami hazardowymi i istnieje duża szansa, że ​​osoby wokół Ciebie już zauważyły, że masz problem z hazardem.

W rzeczywistości twoi przyjaciele i rodzina mogą być zaangażowani w proces leczenia, ale ważne jest, aby nigdy nie próbowali pouczać kogoś, kto ma problem z hazardem na temat swojego zachowania, ani nie próbowali wykluczać go z zajęć, a co ważniejsze, nie powinni tego robić. Nie oczekuj szybkich lub natychmiastowych rezultatów leczenia problematycznego hazardu. [3]

Nie należy też oczekiwać, że wszystkie problemy ustąpią po ustaniu problemu z hazardem. To normalne, że osoby uzależnione od hazardu przechodzą przez okresy chronicznego hazardu, a także remisję, podczas której w ogóle nie uprawiają hazardu. Możliwe jest również nawrót choroby, dlatego, podobnie jak inne nałogi, leczenie uzależnienia od hazardu jest procesem, a zarządzanie może być przedsięwzięciem na całe życie.

Chociaż wpływ na innych może z pewnością mieć wpływ i należy wziąć pod uwagę ich obawy i obawy, ostatecznie to jednostka musi dokonać zmiany, aby spróbować poprawić siebie, i istnieją różne strategie, aby to zrobić, takie jak programy 12-stopniowe, takie jak jak Anonimowi Hazardziści, terapia, poradnictwo, grupy wsparcia, takie jak i samopomocy, aby powstrzymać problem z hazardem.

Programy 12-stopniowe, takie jak Anonimowi Hazardziści, są bardzo podobne do programów dotyczących narkotyków i alkoholu, takich jak Anonimowi Alkoholicy lub Anonimowi Narkomani, w których można uzyskać wsparcie od innych osób znajdujących się w takiej samej sytuacji jak Ty i wspólnie omawiać swoje doświadczenia związane z problemem hazardu. Oprócz rozmawiania z rówieśnikami z tym samym problemem, co Ty, będziesz także w stanie nawiązać kontakt z tymi, którym udało się pokonać uzależnienie od hazardu.

numer 24 znaczenie

Metody psychoterapii, takie jak terapia poznawczo-behawioralna, mogą być bardzo przydatne w zmienianiu myśli i uczuć jednostki w stosunku do hazardu, a także mogą zapewnić skuteczne umiejętności radzenia sobie, tak aby zmniejszyć potrzebę uprawiania hazardu problemowego w celu osiągnięcia pożądanego uczucia.

Identyfikując powody, dla których poszczególne osoby uprawiają hazard, mogą pracować nad zmianą tego za pomocą różnych środków, a to może oznaczać zarządzanie wyzwalaczami dla problematycznego hazardu i oferowanie wsparcia dla zmian stylu życia, takich jak nagradzanie siebie za brak hazardu. [4]

Pomocne mogą być również regularne sesje doradcze, a przyjaciele i rodzina również mogą w nich uczestniczyć i dzielić się swoimi odczuciami na temat tego, jak problem z hazardem wpłynął na ich życie. Problem z hazardem może powodować stres u wszystkich i może być skuteczne nakłonienie wszystkich do dokonania znaczącej zmiany.

Poradnictwo i terapia uzależnienia od hazardu są bardzo dostępne, a dzięki usługom internetowym BetterHelp możesz skontaktować się z licencjonowanym specjalistą, który może pomóc Ci zmienić Twoje zachowanie i rozwiązać wszelkie odczucia i emocje, których możesz doświadczać w związku z problemem hazardowym. Jest niedrogi i wygodny, a każdy, kto ma do czynienia z uzależnieniem od hazardu w taki czy inny sposób, może uzyskać pomoc, której potrzebuje, aby żyć szczęśliwszym życiem.

Wniosek

Mamy nadzieję, że ten artykuł pomógł ci dowiedzieć się więcej o uzależnieniu od hazardu i pomógł ci zidentyfikować, czy ty lub ktoś bliski ma do czynienia z problemem hazardowym. Może być trudno pogodzić się z uzależnieniem od hazardu i zaakceptować go, ale nie jesteś sam, a wsparcie jest dostępne na wiele sposobów. Z pomocą możesz nie tylko odmienić swoje życie, ale także poprawić samopoczucie otaczających Cię osób.

Bibliografia

1. Narodowa Biblioteka Medyczna Stanów Zjednoczonych. (2020). Kompulsywny hazard: encyklopedia medyczna MedlinePlus. Pobrane z https://medlineplus.gov/ency/article/001520.htm
2. Benson, R. (6 sierpnia 2018). Oznaki i objawy rezygnacji z hazardu. Pobrane z https://www.algamus.org/blog/signs-and-symptoms-of-gambling-withdrawal
3. Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne. (2017). Co to jest zaburzenie hazardu? Pobrane z https://www.psychiatry.org/patients-families/gambling-disorder/what-is-gambling-disorder
4. Okuda, M., Balán, I., Petry, N. M., Oquendo, M. i Blanco, C. (2009). Terapia poznawczo-behawioralna w przypadku patologicznego hazardu: względy kulturowe. American Journal of Psychiatry, 166 (12), 1325–1330. doi: 10.1176 / appi.ajp.2009.08081235

Podziel Się Z Przyjaciółmi: